ГЕРОИН хмурый мега ссылка Гусев

Але, ребята, привет! Тут я вам хочу рассказать, как я последний раз закладки заюзал. Ну, беру я, значит, деньги коплю, чтобы дрянь купить. Говорят, гарик сейчас кайфовый, ну я подумал, хочу попробовать. Заказываю таки, бродячего дилера нашёл, договорились и встретились.

Сидим с ним такие в тихой улочке, он мне гарик показывает. "Братишка, вот тебе штука, самая лучшая!" - говорит он, я смотрю и думаю, ну чё, попробую. В общем, взял я этот гарик, благодарю, платежик списал, пошёл я своей дорогой.

Короче, время зафигачить! Ну а куда я денусь? Вон он, торговый центр близко, пойду туда, буду шалить!

Захожу я в молл, бац, музыка включается, а я подыгрываю своим ритмам. Включаю мой телефон, радио плеер запускаю, смотрю все тусички вокруг меня. Красота, все по своему танцуют!

Выхожу из маленького бальня, беру свой скрип и думаю "отведать надо, а то некачественный гарик попался". Шучу, ребята! Самое время мне ставиться, одну ножку согнул, другую тоже, чтобы якорь нашёлся, ну и побежал я к месту, смело вкатываю дозу, да и надорвал я свою кожу.

И тут, она, улет, меня охватила! Кайф, адреналин через край зашкаливает! Я бегаю, там прыжки, тут вращенье, даже акробатический штурм между стеллажами устроил. Всех я покорил, всех я удивил!

Ребята, это лучшее чувство в мире, когда все на тебя смотрят, а ты просто своим телом демонстрируешь, какой ты бог танцев!

Припеваю, пританцовываю, мимо проходят все голубки и говорят: "Ого, паренёк, ты где такие движухи берешь?" - "Ну, говорю им, я просто по жизни позитивчик, ничего не могу с собой поделать!"

Танцую я, танцую, а тут она, маленькая участница балета, мимо проходит. "Смотри-ка, говорит она, эти ходы я вижу только на экране!" Я, ей отвечаю: "Детка, я же балетом занимаюсь, все эти движения - наше всё!"

Танцуют мы вместе, мимо нас проплывает ещё один герой наших времён - парень с экстази. Смотрю я на него, а он, оказывается, мне кивает. Мы обмениваемся понимающими взглядами, и наши тела начинают соединяться в гармонии. Разговор идёт без слов, только движения.

Это было такое волшебство, что я даже не заметил времени. "Опаньки!" - кричу я, взглянув на часы, понимаю, что пора кончать. Это был самый яркий день, это был мой праздник!

Ну вот, ребята, история закончилась. Вот такой вот я гопник-наркоман.

Окей, слухай, бро, я ўсё скажу, як было. Ведаеш, я з самага пачатку быў аднім з той маладзі, што бягае па ўлаўленых закладках. І не толькі ўляўленых, я таксама батав, каб атрымаць свой дыплом. Вядома, ён мне прысабачыў галаву, але гэта і натхняла мяне на большае.

Аднаго разу, узе пасля боты, я пазнаёў мужыка з глыткамі. Ён расказаў мне пра героін - нарэшце што-небудзь новае, не проста люся LSD. А я так люблю паціснуць нервішкі своія! Што ж, я прыняў рашэнне спрабаваць гэта навіну. І што я скажу? Я змяняў сваё жыццё да непазнавання.

Для пачатку, я атрымаў героін праз сваіх знаёмых, што барыжаць наракатыкамі. Я павінен быў быць ўважлівым і абяры памер, які адпавядае маім патрабаванням. Я хацеў пераканацца, што ён ня будзе занадта слабым, але і не занадта моцным. Зрэшты, я ж не хацеў быць хуткім. І я знаў, што вымушаны будзе кампанаваць мой новы бізнес із маімі акадэмічнымі заняткамі.

Калі ўжо ўсё было гатова, я прыняў рашэнне рофліць на маіх бандероўках. Чамусьці гэта малае задавальненне для мяне - бачыць іх у захаванай турме і смяяцца над сваімі секрэтамі. І ў цяперашні час, пры гэтым тле, я стаў зарабляць гарэй за сваіх старцаў.

Так што, я пачаў мерчаваць героін. Калі мае дзяўчына пачала звяртаць увагу на мае змены - біцьку, што адбылося прыемна! Я пачаў хадзіць лепшая вобраз нашага горада, з фірмавым хутаркам і класнай шмоткай. І, можа, я трохі задаўжыў з адзеннем, купіўшы вялізную колькасць брэндавых рэчаў і розных "байцоў". Аднак я адчуваў сябе ўзлётным птушкай.

І вось я пераканаўся ў тым, што жыццё - гэта больш за наркатыкі і грошы. Жыццё - гэта пра шчасце і задавальненне. І, сапраўды, гэта не магло быць лепш за ўсё маё новае лепшае здароўе!

Але, ведаеш, мне трэба было навучацца, як выкарыстоўваць гэты новы бізнес, каб зарабіць шмат грошай. Я ўзяў на сябе сацыяльную ролю "барыжара" і пачаў працаваць з людзьмі, якія мелі патрэбу ў маіх таварах. І, праўда, я пачуў сябе моцным і атрымаў магутнасць кантраляваць людзей. Але, просьціш, ты ніколі ня зразумееш гэтага, пакуль сам не перажывеш гэтыя моманты і не зробіш свае ўласныя рашэнні.

Так што яна рыскуе даведацца пра маю новую "кар'еру"? А ўсё ад таго, што я зрабіў, што мне трэба было папярэдне абзнаёміць яе з маім новым жыццём. Хаця бы за тое, што я хацеў быць адкрывым з ёю.

Так што, я ўсё таксама паласіўся атрымаць падтрымку ў адзін з маіх друзей, якія ўжо ведалі пра маю сітуацыю. Ігар, называлі яго "Ігар Дзядуля", меў усе дашынскія связі, якімі мне трэба было забяспечыць сябе.

У канцы канцоў, я прыняў рашэнне раскрыць усё ёй. І ёй знадобілася час, каб зразумець гэта. Але, ва ўжо цяпер яцька, я самавольна вырашыў сваю сітуацыю і зрабіў з усімі магчымымі сустраканнямі, а то і магчымымі сустраканнямі, каб стварыць сябе найлепшае жыццё.

На канец, гэта ўсё аб грошах. Хто імі кіруе - той кіруе жыццём. Але, ведаеш, я чую, што тут гэта толькі пачатак. І яцьке, я не збрашу мерыцца, пакуль ня збіруся ўзлётам!